O πονηρός Φερρατσάνος

Ο Φερρατσάνος ήταν βασιλικός δούλος, στην υπηρεσία του βασιλιά.
Μια μέρα τον φώναξε η βασίλισσα, και του είπε:
-Όλοι εδώ στο παλάτι σε συμπαθούμε πολύ, γιατί είσαι χωρατατζής, καλός στη δουλειά σου και πιστός.
Ξέρω ότι είσαι παντρεμένος, και θα ήθελα να γνωρίσω τη γυναίκα σου.
Ο Φερρατσάνος είπε:
-Σίγουρα βασίλισσα μου, και έπρεπε να το είχα κάνει από καιρό.Όμως είναι πολύ κουφή η κακομοίρα!
Γι'αυτό και δεν τη κυκλοφορώ έξω πολύ.Πρέπει να της φωνάζεις πολύ δυνατά για να σε ακούσει.
Ωστόσο η βασίλισσα ήθελε να τη γνωρίσει, και τον βεβαίωσε ότι θα φωνάζει πολύ δυνατά.
Ο βασιλικός δούλος πήγε σπίτι του και μίλησε για την επιθυμία της βασίλισσας, στη γυναίκα του.
-Όμως γυναίκα πρόσεξε!Η βασίλισσα είναι πολύ κουφή, και πρέπει να της φωνάζεις πολύ δυνατά για να σε ακούσει.
Την άλλη μέρα, παρουσίασε τη γυναίκα του στη βασίλισσα, κι έφυγε. Δεν απομακρύνθηκε πολύ όμως.
Κρύφτηκε σε μια γωνιά και περίμενε.
Η βασίλισσα άρχισε να φωνάζει στη γυναίκα όσο της μιλούσε.
Και η γυναίκα σκέφτηκε:
Την κακομοίρα επειδή δεν ακούει αυτή, νομίζει ότι δεν ακούνε και οι άλλοι.
Της απάντησε λοιπόν φωνάζοντας.
Κι η βασίλισσα σκέφτηκε:
Η άμοιρη επειδή δεν ακούει αυτή, νομίζει ότι δεν ακούνε και οι άλλοι.
Τις φωνές όμως τις άκουσε και ο βασιλιάς, και πήγε να δει γιατί φώναζε η γυναίκα του.
Τη ρώτησε τι συμβαίνει, και του είπε ότι φωνάζει γιατί η γυναίκα του Φερρατσάνου είναι κουφή.
Το ακούει η γυναίκα και λέει:
-Μα όχι βασίλισσα μου, εσείς δεν ακούτε!
Ο βασιλιάς κόντεψε να βάλει τα γέλια και ξετρύπωσε τον Φερρατσάνο από τη κρυψώνα του.
Η βασίλισσα όμως θύμωσε πολύ, με τη πλάκα του βασιλικού δούλου.
Κι αποφάσισε να τον τιμωρήσει!
Τον φώναξε λοιπόν την άλλη μέρα, και του έδωσε ένα γράμμα να το πάει στον αρχηγό της φρουράς.
Ο Φερρατσάνος που χαζός δεν ήταν, κατάλαβε ότι κάτι άσχημο σήμαινε αυτό.
Πάει λοιπόν και βρίσκει το δούλο της βασίλισσας, που ήταν ένας στριμμένος και καθόλου αγαπητός και του λέει:
-Αχ έχω καιρό να σε δω.Όλο πηγαίνω σε δουλειές του βασιλιά και παρότι μου δίνει χρήματα μετά, εγώ θα ήθελα να κάτσω να ξεκουραστώ λίγο.
Μόλις άκουσε ο στριμμένος φιλοχρήματος δούλος για λεφτά, προθυμοποιήθηκε να πάει αυτός το γράμμα.Προσποιούμενος ότι δεν ήθελε, και το έκανε με βαριά καρδιά, του έδωσε ο Φερρατσάνος το γράμμα, ευχαριστώντας τον τελικά.
Γύρισε στο παλάτι σφυρίζοντας και προκαλώντας ξάφνιασμα στον βασιλιά και στη βασίλισσα.
Ο δούλος της βασίλισσας που ήθελε να καρπωθεί τα χρήματα και την εύνοια των βασιλιάδων του, έφτασε στον αρχηγό της φρουράς και του έδωσε το γράμμα.
Όλη τη προηγούμενη ώρα σκεφτόταν να κατηγορήσει το Φερρατσάνο στο βασιλιά λέγοντας πόσο τεμπέλης ήταν, και να αποκτήσει εκείνος τα πρωτεία και τα δώρα.
Ξαφνικά όμως τον αρπάζουν και αρχίζουν να του δίνουν βουρδουλιές.
Δεν πρόλαβε να μιλήσει παρά όταν τελείωσαν, τόλμησε να ρωτήσει το γιατί τον έδειραν.
Κι ο αρχηγός της φρουράς του απάντησε, ότι στο γράμμα τον πρόσταζε η βασίλισσα, να δώσει 100 βουρδουλιές στον δούλο που το έφερε.
Η βασίλισσα τελικά συγχώρεσε το Φερρατσάνο μια και ήξερε ότι ήταν χωρατατζής, και γέλασε, με τη πονηριά του για να αποφύγει τη τιμωρία.
Ο στριμμένος δούλος πήρε ένα μάθημα που δεν το ξέχασε ποτέ!
Ποτέ δεν πρέπει να μας ξεγελάνε τα δώρα που μας τάζουν κάποιοι, γιατί μπορεί από πίσω τους να κρύβεται το κακό μας!