Πριν πολλά πολλά χρόνια, ζούσε μια φτωχή γυναίκα, που από τότε που έχασε τον άντρα της, ξενόπλενε για να μεγαλώσει τα δύο της κοριτσάκια.
Η οικογένεια ήταν φτωχή και ίσα που μπορούσαν να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό για να μη πεθάνουν.
Η δόλια η μάνα προσπαθούσε από το πρωί ως το βράδυ για να τους έχει ζεστασιά στο φτωχικό τους, και αυτό το φαγητό της ημέρας.
Σιγά-σιγά τα χρόνια πέρασαν και τα δύο κορίτσια μεγάλωσαν.Έφυγαν για τη πολιτεία να βρουν δουλειά και να βοηθήσουν τη φαμελιά τους.
Η μία κόρη η μεγαλύτερη, βρήκε δουλειά σε έναν υφαντή.Του έκανε θελήματα και έγινε μαθήτρια του. Μερόνυχτα μάθαινε τη τέχνη και γρήγορα άρχισε να φτιάχνει τα δικά της υφαντά και να έχει μάλιστα και πολύ δουλειά.
Η δεύτερη κόρη, η μικρότερη, βρήκε δουλειά σε ένα φούρναρη.Του έκανε θελήματα και της μάθαινε πως να φτιάχνει ψωμί, πίτες, και υπέροχα γλυκά.
Στα γλυκά μάλιστα είχε αποκτήσει τέτοια δεξιοτεχνία, που ο κόσμος έκανε ουρά για να τα αγοράσει!
Και ο καιρός περνούσε.
Μια μέρα, μετά από ένα βαρύ χειμώνα, η μάνα τους η δόλια έπεσε άρρωστη στο κρεβάτι.
Έστειλε μήνυμα στα δυο της παιδιά, να έρθουν να τη βοηθήσουν.
Η πρώτη κόρη, που δούλευε στον υφαντή, έστειλε μήνυμα πίσω, ότι αφού η μάνα της είναι στο κρεβάτι, δεν μπορεί να της προσφέρει και τίποτα, κι έδωσε χρήματα για να φωνάξουν γιατρό.Εξάλλου είπε, είχε πάρα πολύ δουλειά και δεν προλάβαινε να πάει να τη δει.
Η δεύτερη κόρη, όπως ήταν με τα ζυμάρια στα χέρια, τα παράτησε όλα κι έτρεξε κοντά στη μάνα της.
Δεν έχει σημασία τίποτα μπροστά στη μάνα μου, είπε.
Η μάνα της μόλις την είδε χάρηκε. Η στενοχώρια της όμως ήταν μεγάλη όταν έμαθε ότι η μεγάλη της κόρη, έστειλε μόνο κάποια χρήματα, νομίζοντας ότι έτσι έβγαζε την υποχρέωση.
Η μάνα ήταν τελικά πολύ άρρωστη.Και πριν ξεψυχήσει φίλησε τη κόρη της τη μικρή, δίνοντας την ευχή της.
-Να είσαι πάντα ευτυχισμένη, προκομμένη, και πονόψυχη.
Τα γλυκά σου να είναι πάντα τα πιο περιζήτητα, και να γλυκαίνεις ολόκληρο το κόσμο κερδίζοντας την αγάπη του.
Όσο για την αχάριστη μεγάλη μου κόρη, ότι υφαίνει να της το χαλάνε.Να μη την εκτιμά κανείς για τη πονηριά και τη κακία της.Και να μείνει μόνη όπως μόνη άφησε και τη μάνα της.
Η μεγάλη κόρη, μεταμορφώθηκε σε μια αράχνη, που υφαίνει συνεχώς τον ιστό της, αλλά μόλις τον δουν τον χαλάνε και τη κυνηγούν.
Η μικρή κόρη έγινε μια εργατική μέλισσα, που φτιάχνει μέλι, και γλυκαίνει το κόσμο και είναι πάντα χρήσιμη ,αγαπητή κι ευτυχισμένη.
Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερο κακό, από το να παρατήσεις τους γονείς που σε φρόντισαν και σου έδωσαν τη ζωή τους.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου