Ο τυφλός ζητιάνος και ο κλέφτης!!!

Πριν από πολύ καιρό, ζούσε ένας τυφλός ζητιάνος, που πήγαινε από πανηγύρι σε πανηγύρι, και για δύο δεκάρες, διασκέδαζε το κόσμο με τα τραγούδια του. Και μάλιστα τα τραγούδια τα έφτιαχνε μόνος του εκείνη την ώρα, και ήταν επιτυχημένα με ωραίο σκοπό και στίχο. 
Με αυτό το τρόπο ζούσε, μια και ήταν εκ γενετής τυφλός, και δεν είχε και κανέναν να τον φροντίσει.
Με τα χρόνια, ο ζητιάνος μας κατάφερε να μαζέψει κάποια λεφτουδάκια, ίσα με εκατό λίρες, τα οποία αποφάσισε να τα κρύψει σε μέρος που μόνο εκείνος θα ήξερε, ώστε όταν του χρειάζονταν να μπορεί να τα ξαναπάρει πίσω. 
Η παράγκα που έμενε, το διάστημα που δεν γινόταν κανένα πανηγύρι, ήταν σε ένα μεγάλο λιβάδι, στην αρχή του δάσους.
Πολλές φορές ψηλάφιζε τα σημάδια που είχε βάλει για να βρίσκει εύκολα το δρόμο που οδηγούσε σπίτι του. Έναν μαγαζάτορα που διαλαλούσε καθημερινά τη πραμάτεια του, τη καμπάνα της εκκλησίας, κάποιο συντριβάνι ή κάποιο άγαλμα και διάφορα τέτοια.
Και τα δέντρα γύρω από το σπίτι του τα είχε σημαδέψει και αυτά, και τα γνώριζε ένα προς ένα.
Έτσι λοιπόν κάτω από ένα από αυτά τα δέντρα έσκαψε και φύλαξε τα χρήματα.
Για κακή του τύχη όμως, ένας αχόρταγος ζευγάς, ξεβοτάνιζε εκείνη τη στιγμή το διπλανό χωράφι.
-Τι να κάνει ο ζήτουλας κάτω από εκείνο το δέντρο;;.....αναρωτήθηκε....

Και σαν ξεμάκρυνε ο ζητιάνος, έτρεξε στο δέντρο και άρχισε να σκάβει. Γρήγορα βρήκε τις εκατό λίρες που ήταν θαμμένες και χωρίς κανένα δισταγμό τις πήρε κι έτρεξε στο σπίτι του.
Από εκείνη τη μέρα, με φανερή απληστία παρακολουθούσε πάντα το φτωχό, τυφλό ζητιάνο. 
Και ήρθε η μέρα που ο ζητιάνος μας, χρειάστηκε λίγα από τα χρήματα που είχε φυλάξει. Πήγε το βράδυ, έσκαψε στο σημείο που είχε σημαδέψει, και φυσικά δε βρήκε τίποτα.
Ο τυφλός τραγουδιστής κατάλαβε, ότι κάποιος θα τον είδε, την ώρα που έκρυβε τα χρήματα, και θα του τα έκλεψε.
Πικρά δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια του, και τον πήρε το παράπονο.
-Γιατί να κλέψουν εμένα, το τυφλό;;;....μονολόγησε...
Δεν μπορούσαν να μου αφήσουν τουλάχιστον λίγα, να μπορώ να τρώω τις δύσκολες μέρες;;;
Ποιος μπορεί να σκάρωσε τέτοιο παιχνίδι σε έναν δύστυχο σαν κι εμένα;;;
Ποιος δειλός, κακός και άπληστος θα έκλεβε από έναν ανήμπορο άνθρωπο;;;
Ξαφνικά του ήρθε μια ιδέα και αποφάσισε να την υλοποιήσει την άλλη μέρα κιόλας στο πανηγύρι.
-Αύριο που είναι Παρασκευή, στο πανηγύρι, θα σου πω ένα τραγουδάκι παλιοκλέφτη, που θα σε κάνει να μου γυρίσεις πίσω τα λεφτά μου.....
Την Παρασκευή πρωί - πρωί, πήγε και έπιασε τη γνωστή του θέση. Και άρχισε το τραγούδι, που αυτή τη φορά όμως ήταν διαφορετικό:
-Λιρίτσες είχα εκατό και έθαψα στη γη
και τώρα άλλες εκατό θα βάλω πάλι εκεί.

Γι αυτό μεγάλη έχω χαρά γιατί με τόσο χρήμα
θα φάω φαγητά πολλά κι όλα θα είναι πρίμα


Αυτό τραγουδούσε συνέχεια, κάνοντας το χαρούμενο, και πέτυχε διάνα. Μέσα σε αυτούς που τον άκουσαν ήταν και ο άπληστος ζευγάς, που αμέσως σκέφτηκε:
-Κάποιος θα του έδωσε πάλι χρήματα. Πρέπει να τα αποκτήσω κι αυτά. Τι να τα κάνει τα λεφτά ο χαζο-τυφλός;; Του φτάνει η ζητιανιά του. Μπορεί να περάσει και με δεκαρούλες. 
Μα ξαφνικά .....σταμάτησε..
-Ωχ!!!!.... αν πάει να βάλει τις εκατό λίρες, εκεί που είχε κρύψει και τις άλλες, θα καταλάβει ότι κάποιος του πήρε τις λίρες και δε θα βάλει και τις άλλες.... Πρέπει να βιαστώ.... θα πάω και θα βάλω πίσω τις εκατό του λίρες, και τη νύχτα, θα πάω να πάρω και τις διακόσιες μαζί...
Γύρισε γρήγορα σπίτι του, πήρε τις εκατό λίρες και πήγε και τις ξαναέθαψε στο σημείο που τις είχε βρει.
Ύστερα έφυγε χαρούμενος και ικανοποιημένος από την εξυπνάδα του!!!
Αργότερα, ο τυφλός ζητιάνος, πήγε μέχρι το σημείο που είχε κρύψει τις λίρες και έσκαψε. Πράγματι βρήκε τις λίρες του στη θέση τους ξανά. Τις πήρε και τις έκρυψε στο κόρφο του, και προσποιήθηκε ότι ξαναθάβει κάτι. Έπειτα έφυγε και ξαναπήγε στη πόλη. 
Ο άπληστος ζευγάς , έτρεξε και άρχισε να σκάβει γρήγορα, περιμένοντας τη στιγμή που θα είχε τις διακόσιες λιρίτσες του ηλίθιου τυφλού, όπως έλεγε...
Μα όσο κι αν έσκαψε δε βρήκε τίποτα. Γρήγορα κατάλαβε ότι ο τυφλός τον είχε κοροϊδέψει!!!
Και κατάλαβε επίσης ότι τις λίρες δεν πρόκειται να τις ξανάβρισκε, γιατί ο τυφλός ζητιάνος, ήταν απλά τυφλός και φτωχός μα όχι ηλίθιος!! Κάπου αλλού θα τις είχε κρύψει πλέον, που δε θα τις έβρισκε κανείς.
Και ο ζητιάνος μας απέδειξε, ότι το ότι δεν έβλεπε, δεν σημαίνει ότι υστερούσε στο μυαλό. Αντίθετα είχε μυαλό και έβλεπε καλύτερα από μερικούς που είχαν την υγεία τους, αλλά δεν ήξεραν να χρησιμοποιούν σωστά ούτε το μυαλό τους, ούτε να αξιοποιούν τις δυνατότητες τους.