Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Σταχτοπούτα!!

Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν μια όμορφη και καλόκαρδη κοπέλα που ζούσε σε ένα μεγάλο σπίτι με τη μητριά και τις δύο κόρες της.
Η μητέρα της είχε πεθάνει και ο πατέρας της είχε παντρευτεί αυτή δεύτερη γυναίκα που είχε δύο κόρες από τον πρώτο της γάμο.
Μια μέρα πέθανε και ο πατέρας της μικρής μας ηρωίδας, κι έτσι άρχισαν οι δυσκολίες για το κακόμοιρο κορίτσι. Η μητριά της ήταν πολύ εγωίστρια, δεν αγαπούσε καθόλου τη θετή της κόρη, και μάλιστα την ενοχλούσε η ομορφιά και η καλοσύνη της, μια και ήταν δύο στοιχεία που καμία από τις κόρες της δεν είχε.
-Αν θέλεις να μένεις εδώ, θα πρέπει να κάνεις ότι σου λέω...της έλεγε η μητριά της.
Σκούπισε τη σκάλα, πλύνε τα ρούχα, ράψε το πουκάμισο, καθάρισε τη κουζίνα να λάμπει, καθάρισε το τζάκι....
Το κορίτσι δούλευε ασταμάτητα, από το πρωί ως το βράδυ. Τα ρούχα της είχαν σκιστεί, ήταν λερωμένα και γεμάτα στάχτες. Γι' αυτό οι αδελφές της την κορόιδευαν και την φώναζαν Σταχτοπούτα.
Τα δύο κορίτσια περνούσαν την ώρα τους μπροστά στον καθρέφτη αλλάζοντας συνεχώς ρούχα, κι έτσι η Σταχτοπούτα έπρεπε συνεχώς να πλένει και να σιδερώνει.
Η καημένη προσπαθούσε να τα προλάβει όλα χωρίς να παραπονιέται.
Η μητριά της δεν ήταν ποτέ ευχαριστημένη, και συνέχεια της έβαζε τις φωνές.
-Αυτό το βάζο δεν γυαλίζει πολύ, και το πάτωμα είναι γεμάτο σκόνη...
Όταν αργά το βράδυ τελείωνε τις δουλειές της, καθόταν δίπλα στο τζάκι για να ξεκουραστεί.
Και παρόλο που ήταν μόνη και την κακομεταχειρίζονταν, ποτέ δεν έδειχνε λυπημένη ή δυστυχισμένη.
-Μια μέρα θα αποκτήσω κι εγώ, πανέμορφα φορέματα και θα με προσκαλούν σε χορούς...έλεγε και ένοιωθε καλύτερα.
Καθόταν μετά ήσυχα και διάβαζε όλα τα βιβλία που της είχε αφήσει ο πατέρας της. Μοναδικοί της συντροφιά, ήταν μια γέρικη γάτα, ένα μικρό ποντικάκι κι ένα άσπρο περιστέρι που είχε φτιάξει τη φωλιά του έξω από το παράθυρο της.
Μια μέρα χτύπησε η πόρτα, και όταν άνοιξαν είδαν έναν άντρα με κομψή στολή και ένα φτερό στο καπέλο.
-Είμαι ο αγγελιαφόρος του βασιλιά, και έχω εντολή να καλέσω από όλα τα σπίτια,  όλες τις ελεύθερες κοπέλες του βασιλείου, στο χορό που γίνεται στο παλάτι, προς τιμήν του πρίγκιπα.
-Χορός!!....φώναξαν οι δύο κόρες...Μητέρα είμαστε καλεσμένες στο χορό του πρίγκιπα!... Πρέπει να δούμε τι θα φορέσουμε...να ετοιμαστούμε....
-Θα έρθω κι εγώ στο χορό;....τόλμησε να ρωτήσει η Σταχτοπούτα...και όλοι έβαλαν τα γέλια.
-Σκέφτομαι να φορέσω το μεταξωτό μου φόρεμα...είπε η μία αδελφή...σιδέρωσε το αμέσως...
-Όχι πρώτα θα σιδερώσει το κόκκινο το δικό μου και να ράψει τη δαντέλα στο καπέλο μου...φώναξε η άλλη.
-Θέλω μια κίτρινη κορδέλα για τα μαλλιά μου και μια μεταξωτή κάπα με λουλούδια...
-Κι εγώ θέλω ένα καινούργιο χτένισμα...γι' αυτό θα μου φτιάξεις τα μαλλιά μου μπούκλες...
Οι δύο αδελφές καβγάδιζαν και η Σταχτοπούτα έτρεχε πότε στη μία και πότε στην άλλη, κρατώντας κορδέλες και κοσμήματα.
Επιτέλους έφτασε η βραδιά του χορού και παρόλα τα φανταχτερά φορέματα και τα κοσμήματα, και οι δύο κόρες εξακολουθούσαν να είναι άχαρες και άσχημες.
Η μητριά στολισμένη κι αυτή, ανέβηκε με τις δύο της κόρες στην άμαξα για να πάνε στο χορό, λέγοντας στην Σταχτοπούτα να πλύνει και να σιδερώσει τα πάντα.
Η καημένη η κοπέλα για πρώτη φορά καθισμένη δίπλα στη πόρτα, έβαλε τα κλάματα.
-Είμαι τόσο δυστυχισμένη, κανείς δεν με αγαπάει!
Ύστερα από λίγο σηκώθηκε και βγήκε στον κήπο, για να βρει παρηγοριά στους φίλους της τα ζώα.
Εκεί που καθόταν στον κήπο και σκεφτόταν κλαίγοντας τη δυστυχία της, παρουσιάστηκε μπροστά της μια καλή νεράιδα.
-Γιατί κλαις γλυκιά μου;
-Ποια είστε;
-Είμαι η νονά σου...πες μου τώρα τι σε βασανίζει..
-Μακάρι να...μπορούσα....
-Να πας στο χορό...αυτό δεν θέλεις να πεις;...
-Ω ναι!... το θέλω τόσο πολύ
-Λοιπόν θα πας...και μάλιστα πανέμορφη...
Χρειάζομαι αυτή την κολοκύθα τη μεγάλη, τέσσερα μικρά ποντικάκια, δύο σαύρες και ένα βάτραχο..
Ωραία!....Πλησίασε την κολοκύθα που ήταν στον κήπο και την ακούμπησε με το μαγικό της ραβδί.
-Κίτρινη κολοκύθα σαν τον ήλιο χρυσή, γίνε μια λαμπρή άμαξα!
Και μπροστά στα έκπληκτα μάτια της σταχτοπούτας, παρουσιάστηκε μια υπέροχη άμαξα.
Έπειτα πήρε τέσσερα ποντικάκια, που το ένα ήταν ο φίλος της Σταχτοπούτας και τα άλλα τα αδέλφια του, και ακουμπώντας τα με το ραβδί της τα μετέτρεψε σε τέσσερα περήφανα άσπρα άλογα.
Πήρε το βάτραχο που ήταν στη λιμνούλα του κήπου, και τον μετέτρεψε σε αμαξά, και τις δύο σαύρες που ήταν σε ένα δέντρο, τις έκανε με το ραβδί της δύο ευγενικούς και κομψούς υπηρέτες.
-Έτοιμη!...τώρα μπορείς να πας στο χορό!...
-Μα δεν θα με δεχτούν με αυτά τα κουρελιασμένα ρούχα και ξυπόλητη...
-Μα φυσικά.. και κουνώντας το ραβδί της, μεταμόρφωσε τα κουρέλια σε μια πανέμορφη χρυσοστόλιστη με πετράδια τουαλέτα, και στα πόδια σου θα φορέσεις αυτά τα  δύο κομψά κρυστάλινα γοβάκια που όμοια τους δεν υπάρχουν πουθενά, και είναι προσωπικό μου δώρο σε σένα, αποκλειστικά για τα δικά σου πόδια, για να με θυμάσαι.
-Πρέπει όμως να μου υποσχεθείς, ότι θα γυρίσεις πριν από τα μεσάνυχτα, γιατί ότι μάγεψα,  θα πάρει την προηγούμενη μορφή του.
-Το υπόσχομαι.. είπε χαρούμενη και ανέβηκε στην άμαξα, που τα άλογα καλπάζοντας σαν τον άνεμο την πήγαν στο παλάτι.
Όταν μπήκε στην αίθουσα χορού, η μουσική σταμάτησε και όλοι γύρισαν να κοιτάξουν την πανέμορφη κοπέλα που μόλις είχε μπει.
-Μα ποια είναι ...ρωτούσαν όλοι...
-Σίγουρα κάποια πριγκίπισσα ....
-Δεν έχω ξαναδεί πιο όμορφη κοπέλα...σκέφτηκε ο πρίγκιπας ..που την ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά....Παίξτε ένα βαλς..έδωσε εντολή ..και πλησίασε την Σταχτοπούτα για να χορέψουν.
Η Σταχτοπούτα χόρευε όλο το βράδυ στην αγκαλιά του πρίγκιπα, ευτυχισμένη και χαρούμενη, συνεπαρμένη από εκείνον και την ομορφιά του, κι ούτε κατάλαβε ότι πλησίαζαν μεσάνυχτα.
Ξαφνικά το ρολόι του παλατιού, άρχισε να χτυπά...ΝΤΟΝΓΚ, ΝΤΟΝΓΚ, ...δώδεκα χτύποι, και η Σταχτοπούτα έτρεχε πανικόβλητη να προλάβει...
Ο πρίγκιπας τα έχασε, και τη φώναζε να γυρίσει, αλλά εκείνη έφυγε χωρίς να σταματήσει.
Στα σκαλιά γλίστρησε και της έφυγε το ένα γοβάκι από το πόδι. Πανικόβλητη όμως δεν σταμάτησε να το πάρει, γιατί την ώρα που χτύπησε το ρολόι για δωδέκατη φορά μόλις είχε φτάσει μπροστά στην άμαξα. Όλα άλλαξαν κι εκείνη έφυγε τρέχοντας με τα πόδια για το σπίτι της.
Ο πρίγκιπας μετά το πρώτο σάστισμα, έτρεξε να τη βρει, μα το μόνο που βρήκε ήταν το γοβάκι της στα σκαλιά.
Έμεινε με το γοβάκι στο χέρι, χωρίς να ξέρει ούτε το όνομα της, και χωρίς να μπορεί να τη βγάλει από τη σκέψη του!
Την άλλη μέρα βγήκε βασιλικό διάταγμα, ότι ο ίδιος ο πρίγκιπας θα γυρνούσε όλα τα σπίτια του βασιλείου και θα δοκίμαζε ένα κρυστάλινο γοβάκι στο πόδι κάθε κοπέλας που ήταν πάνω από 18 ετών. Σε αυτήν που θα έκανε ακριβώς, θα την έκανε γυναίκα του.
Σε κάθε σπίτι που δοκίμαζαν το γοβάκι, τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.
Κάποια στιγμή έφτασαν και στο σπίτι της Σταχτοπούτας. Οι δύο κόρες σπρώχνονταν να δοκιμάσουν το γοβάκι και πάλευαν να χορέσουν η μία το παχύ της πόδι και η άλλη το μεγάλο της, στο λεπτεπίλεπτο παπούτσι.
Ο πρίγκιπας απογοητευμένος, ξέροντας ότι ήταν το τελευταίο σπίτι του βασιλείου, ρώτησε αν μένει και κάποια άλλη κοπέλα στο σπίτι.
-Μένει μια δούλα είπε η μητριά, αλλά είναι κουρελιάρα και βρώμικη.
Ο πρίγκιπας της είπε να τη φωνάξει.
-Μα αυτή τι τη θέλετε;..Είναι δυνατόν μια κουρελιάρα να γίνει πριγκίπισσα;
Ο πρίγκιπας όμως επέμενε κι έτσι η Σταχτοπούτα παρουσιάστηκε μπροστά του.
Μόλις άπλωσε το μικρό της πόδι, το γοβάκι της μπήκε εύκολα και άνετα μια και ήταν φτιαγμένο αποκλειστικά γι' αυτήν, και όλοι έμειναν άλαλοι και χωρίς αμφιβολία για το ποιαν είχαν μπροστά τους. Εκείνη έβγαλε από την τσέπη της το ταίρι του και το φόρεσε.
Ο πρίγκιπας αμέσως την πήρε από το χέρι και την  ανέβασε στην άμαξα του για να την οδηγήσει στο παλάτι του, αφήνοντας πίσω τους τη μητριά και τις δύο της κόρες, σκασμένες από τη ζήλεια τους.
Ο πρίγκιπας την κοιτούσε, στα μάτια και την έβρισκε πιο όμορφη από ότι τη θυμόταν και αμέσως της ομολόγησε τα αισθήματα του και της ζήτησε να παντρευτούν.
Η Σταχτοπούτα δέχθηκε, και οι γάμοι τους έγιναν με μεγαλοπρέπεια σε λίγες μέρες.
Οι γιορτές κράτησαν μέρες, και ο πρίγκιπας με την Σταχτοπούτα έζησαν ευτυχισμένοι, για πολλά πολλά χρόνια.



 

4 σχόλια:

  1. όμορφη ιστορία και ... τελειώνει και καλά...
    καλή χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή χρονιά κι ότι επιθυμείς να το πάθεις!
      Οι κλασσικές ιστορίες είναι πάντα ωραίες!
      Μ' αυτές σμιλεύτηκε ο καθένας από εμάς!

      Διαγραφή
  2. Κλασσικό και όμορφο! Όλα αυτά τα παραμύθια που μεγάλωσαν γενιές και γενιές πρέπει να τα μαθαίνουν τα παιδιά μας.
    Καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα και ας ρίχνει χιόνι!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μένα μου αρέσουν τα κλασσικά και όμορφα και όπως θα έχεις καταλάβει, μου αρέσουν αυτά που διδάσκουν! Να είσαι καλά κι ας χιονίζει! Το χιόνι είναι τόσο όμορφο!

      Διαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...