Η γίδα και ο γάιδαρος

Ένας μυλωνάς είχε μια γίδα και ένα γάιδαρο. Τη γίδα την είχε για να του δίνει το γάλα της, και το γάιδαρο τον είχε για όλες τις δουλειές.
Όταν δε φυσούσε ο άνεμος και τα φτερά του μύλου έμεναν ακίνητα, ο μυλωνάς έζευε το γάιδαρο για να γυρίσει τις μυλόπετρες.
Κι όταν πάλι άλεθε τα στάρια και τα καλαμπόκια, τον φόρτωνε με σακιά αλεύρι και τον έβαζε να τα κουβαλάει στο χωριό.
Ο γάιδαρος δούλευε πολύ, γι' αυτό και ο μυλωνάς τον τάιζε καλά. Πάντα στο παχνί του υπήρχαν άφθονο κριθάρι και σανός.
Τη γίδα δεν τη περιποιόταν όσο το γάιδαρο, γιατί όχι μόνο δεν κουραζόταν όσο εκείνος, αλλά και γιατί πίστευε ότι αφού ήταν ελεύθερη όλη μέρα, και μπορούσε να τριγυρνάει, θα έβρισκε πάντα κάτι να βοσκήσει.
Αλλά η γίδα θεωρούσε ότι ο μυλωνάς την αδικούσε και ζήλευε το γάιδαρο, που το παχνί του ήταν πάντα γεμάτο με εκλεκτή τροφή.
Τον ζήλευε και ήθελε να του κάνει κακό, αλλά δεν τολμούσε να τον χτυπήσει με τα κέρατά της, γιατί ο γάιδαρος ήταν πιο μεγαλόσωμος και δυνατός από αυτήν.
Άρχισε λοιπόν να τον καλοπιάνει, και να προσποιείται ότι τον συμπονούσε!
-Δουλεύεις πολύ καημένο μου....του έλεγε!

-Αχ τσακίζομαι όλη μέρα, κι έβγαζε έναν αναστεναγμό γκαρίζοντας.
Η γίδα του το έλεγε συνέχεια και συνέχεια, μέχρι που τον έπεισε ότι ενδιαφέρεται πραγματικά γι' αυτόν.
Ένα βράδυ του λέει:
-Σκέφτηκα κάτι
-Τι; ρώτησε ο απονήρευτος γάιδαρος.
-Θέλεις να μη δουλέψεις αύριο;
-Πώς θα γίνει αυτό;
-Δεν είναι δύσκολο. Θα κάνεις τον άρρωστο.
-Πώς θα τον κάνω αφού δεν είμαι;
-Δεν χρειάζεται να είσαι. Όταν θα σε φορτώσει ο μυλωνάς, και θα ξεκινήσει για το χωριό, την ώρα που θα περνάς πάνω στο ξύλινο γεφυράκι, πέσε κάτω κι άρχισε να κλοτσάς. Ο μυλωνάς θα νομίσει πως είσαι άρρωστος, και θα σε αφήσει να ησυχάσεις μέχρι να γίνεις καλά.
-Ωραία το σκέφτηκες. Αύριο θα κάνω όπως με συμβούλεψες. 
Πραγματικά την άλλη μέρα ο μυλωνάς φορτώνει το γάιδαρο, με τέσσερα σακιά αλεύρι και ξεκίνησε για το χωριό. Καθώς όμως περνούσαν πάνω από το γεφυράκι, ο γάιδαρος έκανε πως γλίστρησε, έπεσε κάτω κι άρχισε να κλοτσάει.
Με τις κλοτσιές του όμως, έσπασε το γεφυράκι, κι ο δυστυχισμένος ο γάιδαρος έπεσε στο ρέμα, που κυλούσε από κάτω, και δεν μπόρεσε να σηκωθεί, ούτε να ξανακλοτσήσει γιατί χτύπησε άσχημα.
Ο μυλωνάς τρομοκρατήθηκε κι έτρεξε τον μάζεψε τον πήγε όπως-όπως στο παχνί του, κι έτρεξε στο χωριό να φέρει κάποιον που ήξερε ότι γιάτρευε ζώα.
Εκείνος είδε το γάιδαρο, πασπάτεψε τα πλευρά του, και κατάλαβε ότι ήταν σπασμένα. Αφού τον περιποιήθηκε, είπε στο μυλωνά:
-Ο γάιδαρος σου για να γίνει καλά, πρέπει να μείνει ήσυχος, να έχει φροντίδα καλή και θρεπτική τροφή, και ζωμό από πλεμόνι γίδας.
Τότε θα θεραπευτούν τα πλευρά του και θα έχεις το ζώο που είχες πριν.
Τι να κάνει ο μυλωνάς, ο γάιδαρος του ήταν πολύτιμος, αποφάσισε να θυσιάσει τη γίδα του.
Την έσφαξε λοιπόν, την έβρασε, και πότισε με το ζουμί της το γάιδαρο.
Κι έτσι η πονηρή γίδα πλήρωσε με τη ζωή της το κακό που ήθελε να κάνει στον απονήρευτο γάιδαρο.