Άρθρα σχετικά με το παιδί

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Ασχοληθείτε με το παιδί σας.Παίξτε μαζί του, γελάστε και τραγουδήστε με αυτό.
Έτσι βιώνει τη θαλπωρή, την τρυφερότητα και την αγάπη των γονέων.
Αποκτά δέσιμο με την οικογένεια, και αναπτύσσει καλύτερη προσωπικότητα.
Με το παιχνίδι αποκτούν αυτοπεποίθηση, επικοινωνούν και αποκτούν άποψη.
Μαθαίνουν να αντιδρούν και να συγκεντρώνονται, ενισχύουν τον αυθορμητισμό τους.
Αποζητούν τη συντροφιά και αποφεύγουν το κλείσιμο στον εαυτό τους, μεγαλώνοντας.
Ο χρόνος που αναλώνετε με το παιδί σας, είναι ένας εποικοδομητικός χρόνος.
Είναι επένδυση για το μέλλον του!


............................................................................................ 
Το σύνδρομο της γονικής αποξένωσης




Στις αρχές του 1970, όταν τα διαζύγια σημείωσαν μεγάλη αύξηση στον δυτικό κόσμο, ο Γκάρτνερ (Gardner) ερεύνησε βαθιά το θέμα των επιπτώσεων στα παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν πάρει διαζύγιο. Δεν ήταν εύκολο να εξηγηθούν φαινόμενα όπου το παιδί στρεφόταν εναντίον του γονέα, που δεν είχε την επιμέλεια, δίχως λόγο. Αυτό μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Δεν ήταν απλή συκοφαντική δυσφήμιση του άλλου γονέα, δεν ήταν απλή πλύση εγκεφάλου  του παιδιού, δεν ήταν απλό ψυχολογικό του πρόβλημα. Κάτι το διαφορετικό, το ανεξήγητο συνέβαινε.
Μετά από έρευνες νομικών και ψυχολογικών θεμάτων και περιπτώσεων παιδιών διαζευγμένων, απέδειξαν ότι αποτελεί σύνδρομο βαθιά ριζωμένο στη συνείδηση και τον ψυχικό κόσμο του παιδιού και δεν αποβάλλεται. Υπάρχει σε ήπια, σε μέτρια και σε βαρεία μορφή. Στην τελευταία κατηγορία, το παιδί δεν έχει ενοχές, δεν θέλει καμία σχέση με τον άλλο γονέα (ούτε και τηλεφωνική), τρομάζει με την παρουσία του και τον απεχθάνεται. Μάλιστα, μπορεί και να πάει σε δικαστήριο εναντίον του, συνήθως επειδή το έπεισε ο γονέας με τον οποίο συμβιώνει.

Ο Gardner διαχωρίζει το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης από Την Γονική Αποξένωση ως γενικού όρου, όπου υπάρχουν αίτια όπως γονική παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, συναισθηματική, σεξουαλική), εγκατάλειψη ή και αποξένωση από γονική συμπεριφορά. Ειδικότερα, το Σύνδρομο PAS είναι πολύ συγκεκριμένο και υποκατηγορία του προηγούμενου το οποίο προκύπτει από πλύση εγκεφάλου και την παιδική συμπεριφορά-φόβο. Ο Δρ Ντάγκλας επισημαίνει ότι η Γονική Αποξένωση επικεντρώνεται στη συμπεριφορά των γονέων ενώ το Σύνδρομο Γονικής Αποξένωσης εστιάζεται στην κατάσταση και συμπεριφορά του παιδιού από την αδικαιολόγητη εκστρατεία συκοφάντησης-δυσφήμισης του άλλου γονέα.
Οι παραπάνω επιστημονικές έρευνες έδωσαν τη δυνατότητα να αναπτυχθούν κινήματα πατέρων σε όλο το κόσμο για τα νομικά τους δικαιώματα που απορρέουν από την μη ισότιμη μεταχείρισή τους και την επίδοση της αποκλειστικής επιμέλειας σε ένα μόνο γονέα.
Πλείστα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες την διετία 2005-2007 αναφέρονται στο σύνδρομο αυτό και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των αποξενωμένων παιδιών στην Ελλάδα ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες και είναι ο υψηλότερος τόσο σε ποσοστά όσο και σε απόλυτους αριθμούς σε όλο τον κόσμο.
Η θεραπεία που συστήνεται είναι:
Απεμπλοκή από δικαστήρια, δικαστικές αποφάσεις επικοινωνίας, να παρακολουθείται το παιδί από παιδοψυχίατρο, να υπάρχει επιθυμία ψυχολογικής-ψυχιατρικής βοήθειας από τους γονείς.
πηγή:βικιπαίδεια
 ........................................................................................ 
Η κάρτα του μαθητή
Kάρτα του μαθητή ανακοινώθηκε πως θα αποκτήσουν οι μαθητές υποχρεωτικά και θα αφορά την κατάσταση της υγείας τους, που θα έχει σχέση με την παχυσαρκία
Όχι δεν είναι κακό ....από τη μια όψη του νομίσματος! 
Γιατί θα καταγράφεται το βάρος του, το ύψος του, οι συνήθειες διατροφής του, ο δείκτης μάζας του σώματος του....
Θα ενημερώνονται οι γονείς αν οι μετρήσεις των παιδιών τους, ξεπερνούν τα όρια της Διεθνούς Οργάνωσης Υγείας και θα γίνονται γνωστοί οι κίνδυνοι υγείας του παιδιού.

Όπως δήλωσε στο «Βήμα» ο υφυπουργός Υγείας κ. Χρ. Αηδόνης, ο οποίος αναφέρει ότι «θα πρέπει να παρακολουθείται η ανάπτυξη αλλά και το βάρος των παιδιών από πολύ μικρή ηλικία και αυτό αποτελεί μέριμνα της πολιτείας». 
Η κάρτα θα ανανεώνεται κάθε χρόνο, ώστε γονείς και μαθητές να μπορούν να παρακολουθούν την εξέλιξη της σωματικής διάπλαση των παιδιών.
Με την εφαρμογή της κάρτας ΒΜΙ θα αυξηθούν, βεβαίως, και οι ώρες υποχρεωτικής γυμναστικής στα σχολεία.
Αυτή είναι η μία όψη...
Πάντα όμως το νόμισμα έχει δύο όψεις:
Σε ποιους άλλους θα είναι γνωστά τα στοιχεία της κάρτας;;;

Πρόσφατο παράδειγμα ανησυχίας για την ''άλλη όψη'' του νομίσματος είναι η περίπτωση φιλικής οικογένειας που το 5άχρονο αγοράκι τους αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα υγείας...
Χρειάζεται λοιπόν παρακολούθηση ετήσια, τέτοιας ποιότητας που το ΙΚΑ δεν προσφέρει. 
Απευθύνθηκαν  σε ασφαλιστικές εταιρείες για  νοσοκομειακή ασφάλεια.
''Βεβαίως δεν σκεφτήκαμε να κρύψουμε το ιατρικό ιστορικό του παιδιού μας'' είπαν. Η απάντηση των ασφαλειών ήταν'' Δεν συμφέρει την εταιρεία μας να ασφαλίσει το παιδί σας'' ...Στην ένσταση των γονιών για αυτή την απάντηση και στη διαβεβαίωση ότι δέχονται να πληρώνουν περισσότερα ασφάλιστρα, η απάντηση παρέμεινε η ίδια!
Και δεν ήταν σκληρή στάση-- με σκοπό το κέρδος-- μιας και μόνο ασφάλειας.
Όλες όσες επισκέφτηκαν τους είπαν ακριβώς το ίδιο!!
Μήπως η  άλλη όψη του ''νομίσματος''  θα είναι η εκμετάλλευση των στοιχείων της κάρτας, που κανείς δεν διαβεβαιώνει  ότι στο μέλλον δεν θα περιλαμβάνει και άλλα προσωπικά δεδομένα, ώστε οι αδύναμοι οργανισμοί, οι μη συμφέροντες για το κράτος και τις εταιρείες να περιθωριοποιούνται;;;
Ασφαλώς και η παχυσαρκία είναι ασθένεια! 
Ασφαλώς και πρέπει να καταπολεμάται!
Αλλά η ενημέρωση των γονιών για το πάχος του παιδιού τους --λες και δεν το βλέπουν οι γονείς-- τι θα προσφέρει;;;
Οι λόγοι που τα παιδιά και αργότερα ενήλικες παχαίνουν είναι η κακή διατροφή ή η ''φαστ φουντ'' διατροφή , και η έλλειψη κίνησης .
Όταν οι γονείς εργάζονται σχεδόν όλη την ημέρα, τα παιδιά ασφαλώς θα τρώνε μη υγιεινά σκευάσματα έτοιμων φαγητών.
Αλήθεια γιατί δεν απαγορεύονται να πωλούνται όλα τα επικίνδυνα για την υγεία των παιδιών τρόφιμα;;;
Η πίεση  και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου των παιδιών είναι μια αιτία που τα παιδιά περνούν την ημέρα τους καθισμένα τις περισσότερες ώρες διαβάζοντας για το σχολείο αλλά και για τα εξωσχολικά τους μαθήματα όπως ξένες γλώσσες, απαραίτητες ως όπλα για την εργασιακή τους αποκατάσταση.
Πού να γυμναστούν;;; Πού να κινηθούν;;;
Η γυμναστική στα σχολεία, όσο και να αυξηθεί δεν αποτελεί λύση!
Ακόμη έχει αποδειχθεί ότι παχύσαρκα άτομα είναι τα φτωχά άτομα!!
Αλλαγή βιοτικού επιπέδου απαιτεί αλλαγή οικονομικής στάθμης των οικογενειών.
Σήμερα που η φτώχεια αυξάνεται, οι ειδικοί αναμένουν αύξηση της παχυσαρκίας!!
Περισσότερα πάρκα σε διάφορες γειτονιές χρειάζονται, με πράσινο και χώρους ελεύθερους για να κινούνται τα παιδιά  ...ασφαλή, χωρίς φόβο....
Πλατείες για να παίζουν τα παιδιά , να κινούνται , να τρέχουν, να κάνουν ποδήλατο...χρειάζονται και όχι ''στέκια'' μεθυσμένων αστέγων μεταναστών...

Αλλαγή στο ωράριο του εργαζόμενου γονέα, του ένα τουλάχιστον, για να ασχολείται με το παιδί του...
Όχι μείωση μισθών των οικογενειών, αφού η υγιεινή διατροφή χρειάζεται και γερό ''πορτοφόλι''!.
Σωστή παιδεία στα σχολεία ώστε ο μαθητής να μην χρειάζεται να απασχολείται πολύ στο σπίτι, για  να έχει ελεύθερο χρόνο για να ...παίξει, να κινηθεί!!!
Δωρεάν προγράμματα άθλησης για παιδιά σε όλες τις γειτονιές....και μεγάλος έλεγχος,  για επικίνδυνα αναβολικά ,στα αθλητικά κέντρα που τα παιδιά αθλούνται σήμερα , είναι η σωστή μέριμνα για το παιδί...
Έτσι παύουν να δυσπιστούν οι γονείς και να προφυλάσσουν τα παιδιά τους από τον αθλητισμό.
Χρειάζεται με λίγα λόγια σωστή πολιτική που να δείχνει ''αγάπη στον πολίτη'' και ιδιαίτερα στο παιδί..
Όλα τα άλλα είναι απλά υποκρισία ή ............ύποπτων προθέσεων!!!
     ................................................................................................ 

Προβλήματα Γονιμότητας - Υπογονιμότητα

Οι πιθανότητες ενός φυσιολογικού ζευγαριού να επιτύχει μια εγκυμοσύνη είναι περίπου 25% ακόμη κι αν έρχονται σε σεξουαλική επαφή κάθε μέρα. Τα περισσότερα ζευγάρια, αφού παντρευτούν αποφασίζουν πως θέλουν να αποκτήσουν παιδί. Πολλές γυναίκες έχουν την εντύπωση πως θα μείνουν έγκυες από τον πρώτο κιόλας μήνα προσπαθειών, και προβληματίζονται όταν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Πριν αρχίσετε να ανησυχείτε, θυμηθείτε πως οι πιθανότητες ενός φυσιολογικού ζευγαριού να επιτύχει μια εγκυμοσύνη είναι περίπου 25% ακόμη κι αν έρχονται σε σεξουαλική επαφή κάθε μέρα. Το ανθρώπινο είδος δεν είναι τόσο «επιδέξιο» στο να κάνει παιδιά! Αυτό οφείλεται σε διάφορους λόγους, όπως ότι κάποια ωάρια δεν γονιμοποιούνται,κάποια δεν μπορούν να εμφυτευτούν με επιτυχία, ενώ κάποια άλλα δεν αναπτύσσονται σωστά κατά το πρώτο χρονικό διάστημα της εγκυμοσύνης.
Το να μείνει μια γυναίκα έγκυος θα μπορούσε να το περιγράψει κανείς σαν παιχνίδι «ρώσικης ρουλέτας», και είναι σχεδόν ακατόρθωτο να προβλέψει κανείς το πότε θα συμβεί. Ωστόσο, σε ένα χρονικό διάστημα ενός έτους, τα ποσοστά μιας επιτυχούς εγκυμοσύνης κυμαίνονται ανάμεσα στο 80% και 90%, πράγμα που σημαίνει πως 7 στα 8 ζευγάρια μπορούν να επιτύχουν μια εγκυμοσύνη εντός ενός έτους προσπαθειών. Υπογονιμότητα ονομάζεται η αδυναμία σύλληψης μετά από έναν χρόνο φυσιολογικών, ελεύθερων, τακτικών σεξουαλικών επαφών.


Παράγοντες που επηρεάζουν τη γονιμότητα

Οι πιθανότητες εγκυμοσύνης ενός ζευγαριού σε ένα κύκλο εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, και οι σημαντικότεροι είναι οι εξής:
  • Η ηλικία της γυναίκας - Όσο μεγαλώνει μια γυναίκα, τόσο μειώνεται η ποιότητα των ωαρίων της.
  • Η συχνότητα των σεξουαλικών επαφών - Παρότι δεν υπάρχει φυσιολογική συχνότητα σεξουαλικών επαφών, η συνεύρεση 3 φορές την εβδομάδα κατά τη γόνιμη περίοδο θεωρείται ικανοποιητική συχνότητα.
  • Χρονική περίοδος προσπαθειών - Όσο περισσότερο χρονικό διάστημα προσπαθεί ένα ζευγάρι να τεκνοποιήσει χωρίς επιτυχία, τόσο μειώνονται και οι πιθανότητες να τα καταφέρει χωρίς ιατρική συμβολή.
  • Η παρουσία προβλημάτων γονιμότητας.

Τι συμβαίνει όταν ένα ζευγάρι έχει προβλήματα γονιμότητας;

Οι πιθανότητες ενός ζευγαριού να επιτύχει μια εγκυμοσύνη εξαρτάται από πολλές μεταβλητές συνδυασμένες μεταξύ τους. Ας πάρουμε ως παράδειγμα ένα ζευγάρι, όπου ο σύζυγος έχει μικρή ποσότητα σπέρματος, μεταβλητή η οποία μειώνει τις πιθανότητες στο 50% των φυσιολογικών τιμών, και η σύζυγος έχει ωορρηξία μόνο στο 50% των κύκλων της, και κάποιο πρόβλημα στη μία σάλπιγγα. Σύμφωνα με τις παραπάνω μεταβλητές, οι πιθανότητες γονιμοποίησης είναι 0,5 (σπέρμα) Χ 0,5 (ωορρηξία) Χ 0,5 (σάλπιγγα) = 0,125 ή 12,5% των φυσιολογικών τιμών. Προσθέτοντας και τον παράγοντα ότι μόνο το 25% των φυσιολογικών ζευγαριών μπορεί να επιτύχει μια εγκυμοσύνη εντός ενός κύκλου, οι πιθανότητες που έχει το ζευγάρι αυτό μειώνονται στο 3% (0,125 Χ 25 = 0,031)! Ακόμη κι αν προσπαθούν για 5 χρόνια, οι πιθανότητες φτάνουν στο 60% μόνο! Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οποιοδήποτε πρόβλημα γονιμότητας συνδυασμένο με κάποιο άλλο, αυξάνει τις δυσκολίες σύλληψης. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα ζευγάρια καλό είναι να διορθώνουν οποιονδήποτε παράγοντα υπογονιμότητας, ώστε να αυξήσουν στο μέγιστο βαθμό τις πιθανότητες γονιμοποίησης.
Πηγή 

  ................................................................................................. 

Δικαιώματα Παιδιών

Όλα τα παιδιά έχουν συγκεκριμένα δικαιώματα που ορίζονται από τις Διεθνείς Συμβάσεις, το Σύνταγμα και τους νόμους.
Το σημαντικότερο κείμενο για τα Δικαιώματα του Παιδιού είναι η ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΟΗΕ.
Η Σύμβαση αυτή, που υπογράφτηκε το 1989 από τα κράτη-μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, ρυθμίζει τις υποχρεώσεις των κρατών για την προστασία και προαγωγή των δικαιωμάτων του παιδιού. Το 1992 έγινε νόμος και στην χώρα μας (νόμος 2101/92).

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού περιλαμβάνει τρεις μεγάλες κατηγορίες δικαιωμάτων:
  • Προστασία (από κάθε μορφής κακοποίηση, εκμετάλλευση, διάκριση, ρατσισμό, κ.λπ.)
  • Παροχές (δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγεία, την πρόνοια, την ψυχαγωγία, κ.λπ.)
  • Συμμετοχή (δικαίωμα στην έκφραση γνώμης, την πληροφόρηση, τον ελεύθερο χρόνο, κ.λπ.)

Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Παρακάτω θα βρεις ορισμένα από τα δικαιώματα που περιέχονται στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού.
  • Όλα τα παιδιά είναι ίσα και πρέπει να προστατεύονται από διακρίσεις λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, καταγωγής, πεποιθήσεων, νομικής κατάστασης των ίδιων ή μελών της οικογένειάς τους.
  • Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε όλες τις αποφάσεις που το αφορούν.
  • Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ταυτότητα, δηλαδή σε ένα όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια.
  • Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα αναγκαία υλικά αγαθά (στέγη, ρούχα, τροφή) και διασφαλίζει τη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη.
  • Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μην αποχωρίζονται από τους γονείς τους, εκτός αν αυτό γίνεται με κοινή απόφαση των γονέων ή ύστερα από απόφαση της Πολιτείας, επειδή οι γονείς τα παραμελούν ή τα κακομεταχειρίζονται.
  • Όλα τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τη γνώμη και τις απόψεις τους σε θέματα που τα αφορούν. Οι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη τους πριν πάρουν αποφάσεις γι' αυτά.
  • Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις τους.
  • Κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα στην ιδιωτική ζωή των παιδιών, στην οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία τους, ούτε να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή τους.
  • Τα παιδιά έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα) αλλά πρέπει και να προστατεύονται από τις αρνητικές επιδράσεις τους.
  • Τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφής κακομεταχείριση: βία, παραμέληση, κακοποίηση (σωματική, λεκτική, ψυχολογική, σεξουαλική) και εκμετάλλευση, μέσα και έξω από την οικογένεια.
  • Τα παιδιά που προέρχονται από ξένη χώρα έχουν δικαίωμα φροντίδας και προστασίας.
  • Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στη δωρεάν ειδική φροντίδα, εκπαίδευση και επιμόρφωση, ώστε να απολαμβάνουν ισότιμη και αξιοπρεπή ζωή.
  • Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη και φροντίδα, τους εμβολιασμούς, τη νοσηλεία, κ.λπ.
  • Όταν η οικογένεια δεν μπορεί να φροντίσει ένα παιδί, τότε η Πολιτεία αναλαμβάνει τη φροντίδα του με θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα, που πρέπει να σέβονται πλήρως τα δικαιώματά του.
  • Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους. Το κράτος πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν στο σχολείο, να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους. Τα πειθαρχικά μέτρα δεν πρέπει να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των μαθητών.
  • Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι και την ψυχαγωγία.
  • Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφής οικονομική εκμετάλλευση (επαιτεία, εκπόρνευση, πορνογραφία, δουλεμπόριο, κ.λπ.) Έχουν όμως δικαίωμα στην εργασία με ασφάλιση και υπό προϋποθέσεις, ανάλογα με την ηλικία, το είδος εργασίας, το ωράριο, κ.λπ..
  • Τα παιδιά που είτε τα ίδια είτε μέλη της οικογένειάς τους κάνουν χρήση ναρκωτικών ή άλλων ουσιών που προκαλούν εξάρτηση έχουν δικαίωμα κατάλληλης υποστήριξης.
  • Τα παιδιά που συλλαμβάνονται και δικάζονται έχουν δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό στην ιδιωτική τους ζωή, να ενημερώνονται αναλυτικά από τις Αρχές σε κατανοητή γλώσσα και να έχουν νομική βοήθεια. Σε περίπτωση που είναι απολύτως απαραίτητη η κράτησή τους, αυτή πρέπει να γίνεται χωριστά από ενήλικα άτομα και με σεβασμό στην προσωπικότητα και τις ανάγκες τους. πηγή
    ......................................................

Η ζήλεια στα αδέρφια και πώς την αντιμετωπίζουμε

Ο ερχομός ενός νέου παιδιού, κάνει πολύ συχνά τους γονείς να ανησυχούν για προβλήματα ζήλιας που πιθανόν να προκύψουν μεταξύ ενός μεγαλύτερου και του νέου παιδιού.
 Πράγματι η ζήλια μεταξύ αδελφών δεν είναι σπάνια. Το
μεγαλύτερο παιδί νιώθει ότι κάτι χάνει με τον ερχομό του αδελφιού του. Εκεί που απολάμβανε πολλά πράγματα μόνο του, την προσοχή των γονιών του, τώρα πρέπει να τα μοιράζεται με το αδελφάκι του.
Η ζήλια μεταξύ αδελφιών παρατηρείται συχνότερα όταν η διαφορά ηλικίας μεταξύ των παιδιών δεν είναι μεγάλη ή ακόμα όταν είναι του ίδιου φύλου. Στην περίπτωση διδύμων το φαινόμενο αυτό είναι ακόμη πιο έντονο. Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός στη δημιουργία της ζήλιας μεταξύ των παιδιών. Οι συγκρίσεις που κάνουν μεταξύ των παιδιών τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη ζήλιας, αντιπαλότητας και συναγωνισμού. Στις περιπτώσεις που το ένα παιδί
καταφέρνει να ξεπερνά το άλλο στις επιδόσεις του, μπορούν να δημιουργηθούν αισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης ακόμη και κατάθλιψης που συνοδεύονται από ζήλια..
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη ζήλια μεταξύ αδελφιών. Τα ατομικά χαρακτηριστικά των παιδιών, η λειτουργικότητα της οικογένειας, τα παραδείγματα που βλέπουν τα παιδιά σε ταινίες στην τηλεόραση ή αλλού, συμβάλλουν στην δημιουργία καταστάσεων ζήλιας.
Τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να αποτρέψουν την δημιουργία ζήλιας μεταξύ των παιδιών τους;
Σε οικογένειες που οι γονείς βρίσκουν συμβιβαστικές, παραγωγικές λύσεις που χαρακτηρίζονται από εκτίμηση προς το άτομο και χωρίς επιθετικότητα στα καθημερινά προβλήματα, οι πιθανότητες να αναπτυχθεί ζήλια είναι μικρές.
Επίσης το ίδιο συμβαίνει σε οικογένειες που κάνουν δραστηριότητες
ψυχαγωγικές ή άλλες που όλοι απολαμβάνουν μαζί. Η ηλικία των παιδιών παίζει ένα σημαντικό ρόλο. Ανάλογα με το επίπεδο αντίληψης τους, οι γονείς μπορούν να μιλούν στο παιδί τους για τη γέννηση και τον ερχομό του αδελφιού τους.
Έτσι νιώθουν ότι συμμετέχουν στο σημαντικό νέο γεγονός για την οικογένεια, που θα αλλάξει την κατάσταση όπως την γνωρίζουν. Με το να συμμετέχουν στις προετοιμασίες για το νέο παιδί, για την κούνια και τα ρούχα του, λαμβάνοντας μέρος στις συζητήσεις για το τι θα κάνει η οικογένεια όταν θα έρθει το αδελφάκι, τα κάνει να μη νιώθουν ότι παραμερίζονται ή ότι χάνουν κάτι.
Επίσης εάν η ηλικία του ή των μεγαλύτερων παιδιών το επιτρέπει, είναι καλό για αυτά εάν μπορούν να συμμετέχουν στην επιλογή του ονόματος για το αδελφάκι τους. Οι γονείς μπορούν να συζητούν με τα μεγαλύτερα αδέλφια τρόπους με τους οποίους μπορούν αυτά να βοηθούν στην οικογένεια όταν θα γεννηθεί το νέο παιδί. Στις περιπτώσεις αυτές είναι χρήσιμο όλοι μαζί να
βλέπουν τις φωτογραφίες των μεγαλύτερων παιδιών όταν γεννήθηκαν και οι γονείς να διηγούνται αυτά που έκαναν όταν γεννήθηκαν τα πρώτα παιδιά. Οι κινήσεις αυτές βοηθούν τα παιδιά στο να νιώσουν ότι η σημασία και το ενδιαφέρον που δίνονται προς  αυτά δεν μειώνεται και τουναντίον το κάθε παιδί παίρνει όλη την αγάπη των γονιών του.
Οι γονείς δεν πρέπει να απογοητεύονται εάν βλέπουν αρχικά ότι ένα
μεγαλύτερο παιδί δεν δείχνει μεγάλη αγάπη στο μικρότερο του αδελφάκι. Η αγάπη αυτή μεγαλώνει σταδιακά. Οι γονείς θα πρέπει να δείξουν στο μεγαλύτερο παιδί πώς πρέπει να συμπεριφέρεται σε ένα μικρότερό τους αδελφάκι και το τι είναι επιτρεπτό και το τι όχι. Επίσης, η επιβράβευση του μεγαλύτερου παιδιού
για καλά πράγματα που έχει κάνει, ιδιαίτερα σε σχέση με το μικρό αδελφάκι του, δείχνει στο παιδί ότι το να είναι το μεγαλύτερο έχει πλεονεκτήματα.
Κάποτε ένα παιδί μπορεί να παρουσιάσει κάποια υποχώρηση στην συμπεριφορά του όταν γεννηθεί ένα νέο παιδί. Επιστρέφει πίσω σε συμπεριφορές που είχε όταν ήταν σε πιο μικρή ηλικία.
Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις που η ζήλια θα χειροτερεύει και Όπιθανόν να γίνει μια αντιπαλότητα. Πολύ σπάνια μπορεί η κατάσταση να εκφυλιστεί και να εμφανιστούν φαινόμενα βίας και κακοποίησης του ενός από τον άλλο. Συνήθως αυτός που κακοποιεί είναι ο μεγαλύτερος στην ηλικία ή και αυτός που είναι δυνατότερος. Στις περιπτώσεις αυτές χρειάζεται βοήθεια από ειδικούς ψυχολόγους ή και ψυχίατρους. Η οικογένεια θα πρέπει να ζητήσει επαγγελματική
βοήθεια και μάλιστα σε μερικές περιπτώσεις το πρόβλημα πιθανόν να χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση. Συμπερασματικά θα τονίσουμε το γεγονός ότι η ζήλια μεταξύ αδελφιών είναι σύνηθες φαινόμενο. Ο ρόλος των γονιών είναι καθοριστικός στη γένεση αλλά και στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Για αυτό θα πρέπει να υπάρχει συμβιβασμός όταν δημιουργούνται διαφορές και να υπάρχει
σεβασμός και εκτίμηση στην προσωπικότητα και τις ιδιαιτερότητες του κάθε μέλους της οικογένειας.


         ........................................................................

Σας είναι δύσκολο να του πείτε ''όχι''




Όταν το παιδί σας απαιτεί συνεχώς μικροπράγματα, ή προσπαθεί να παραβεί τις λιγοστές υποδείξεις σας ( να ντύνεται μόνο του , να πλαγιάζει νωρίς), κι έχετε την αίσθηση πως υποχωρείτε πολύ συχνά.

Να τι συμβουλεύουν οι ειδικοί:

Η αδυναμία να λέει ένας γονιός ''όχι'' στο παιδί του, μπορεί να δείχνει, έναν γονέα ένοχο, γιατί βλέπει το παιδί του λίγο, λόγω της δουλειάς του, και δε θέλει να το τυραννήσει περισσότερο, ή το γονέα που αμφιβάλλει: από αντίδραση, στην ίδια του την ανατροφή- πιθανώς πολύ αυστηρή και σκληρή-, και που αναρωτιέται συνεχώς μήπως το όχι είναι μια διαταγή που επιβάλλει στο παιδί του.

Επίσης δείχνει τον εξουθενωμένο γονέα, που δεν αντέχει να μπει σε ένα παιχνίδι εξουσίας, που δεν ξέρει, άλλωστε, αν είναι σε θέση να φέρει εις πέρας, ή τον γονέα που βιάζεται, που δεν μπορεί να χρονοτριβεί, με πράγματα όπως το ντύσιμο, και προτιμά να ντύνει το παιδί ο ίδιος.

Για να βοηθήσετε το παιδί σας να χτίσει τη προσωπικότητα του, να συγκροτηθεί και να γίνει, αργότερα, ένας υπεύθυνος άνθρωπος, ανεξάρτητος, και αυτόνομος, πρέπει να μάθετε να λέτε αυτή τη μικρή λεξούλα.

Η απαγόρευση είναι μια εμπειρία απαραίτητη, για την ψυχολογική και συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, που πρέπει να μάθει να παραιτείται από την άμεση ικανοποίηση της κάθε επιθυμίας του. Αντίθετα από ότι πιστεύετε κάποιοι η απαγόρευση δε σημαίνει υποχρεωτικά ταπείνωση. Τα όρια που βάζετε, παρέχουν στο παιδί ένα αίσθημα ασφάλειας. Εμμένοντας στο στόχο που θέσατε πριν από τη κρίση, χωρίς να υποχωρείτε μπροστά στο θυμό του, προσφέρετε στο παιδί σας τα πρώτα σημεία αναφοράς. Αντίθετα ένα παιδί που νοιώθει ότι οι νευρικές του κρίσεις και τα ουρλιαχτά, του εξασφαλίζουν την επίτευξη του στόχου του, τελικά θα αισθανθεί άγχος από την ανυπαρξία ορίων στη παντοδυναμία του. Η κατανόηση των αναγκών του δεν είναι συνώνυμο της υποχωρητικότητας και της ασυδοσίας.
Όταν είσαι γονιός-φίλος, είναι σαν να θεωρείς το παιδί σου ισότιμο, ένα συνομήλικο φίλο, δηλαδή έναν άνθρωπο ολοκληρωμένο. Αυτό σημαίνει πως παραγνωρίζεις τα ψυχολογικά στάδια της ανάπτυξης του κάθε παιδιού. Το παιδί σας, λένε οι ειδικοί, χρειάζεται ένα γονέα αποφασιστικό, που παραμένει πάντα στη θέση του γονέα, ένα γονέα ενήλικο, που θα ταυτιστεί μαζί του και που πάνω του θα μπορέσει, αν χρειαστεί, να στηριχτεί.
Εκπληρώνοντας κάθε επιθυμία του παιδιού, το μεγαλώνετε σε ένα κόσμο απατηλό, όπου νομίζει πως μπορεί να κάνει τα πάντα. Το παιδαγωγικό αξίωμα '' Απαγορεύεται η απαγόρευση'', εμποδίζει το παιδί να βιώσει τη πραγματικότητα, και το καθιστά ανίκανο να ανεχτεί τις απαγορεύσεις και τις στερήσεις. Στην εφηβεία, ένα παιδί που από μικρό στερήθηκε το κύρος των γονιών του, μπορεί να μπει στο πειρασμό να το αναζητήσει με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα και με αντικοινωνικές συμπεριφορές, και μέσα από σχέσεις με άλλα άτομα, που δεν είναι οι γονείς του (το καθηγητή, το δικαστή , τον αστυνομικό). Μεγαλώνω σημαίνει, ότι παραιτούμαι από κάτι, για να επιτύχω αργότερα κάτι καλύτερο.
............................

Πως θα μάθετε να λέτε όχι
Επειδή η μόνιμη παραίτηση ισοδυναμεί με σκλαβιά, θα πρέπει να ξεχωρίζετε μέσα σας, τις απόλυτες κοινωνικές απαγορεύσεις, όπως το να κάνει κακό στον εαυτό του, ή σε άλλο παιδί, από τις ιδιαίτερες αρχές της οικογένειας, δηλ. πόση ώρα βλέπουμε τηλεόραση, ποιες είναι οι ώρες του ύπνου....
Να είστε ανυποχώρητοι όσον αφορά τις κοινωνικές απαγορεύσεις, να τις υπενθυμίζετε συχνά και όχι μόνο σε στιγμές κρίσης. Με μία διατύπωση ''Απαγορεύεται, τελεία και παύλα''. Και επαναλαμβάνοντας  ''στο έχω ξαναπεί''. Είναι μια φράση που επιτρέπει σε αυτές τις απαγορεύσεις, να καθιερώνονται σαν σημεία αναφοράς.
Όσο για τους οικογενειακούς κανόνες, να προβάλετε εκείνους που πιστεύετε ότι θα αντέξουν στο χρόνο. Προσαρμόστε τους ανάλογα με την ηλικία, τη προσωπικότητα, και τις ανάγκες του παιδιού σας, καθώς και με την οργάνωση της οικογενειακής σας ζωής. Σε συγκεκριμένα σημεία να παίρνετε λένε οι ειδικοί, υπόψη σας τη γνώμη του δασκάλου ή του γιατρού, που σαν επαγγελματίες έχουν πιο ξεκάθαρες απόψεις.
Όταν απευθύνεστε στο παιδί σας για να του επιβάλετε το σεβασμό σε κάποια απαγόρευση, ή σε ένα περιορισμό, προσπαθείτε να τραβήξετε το βλέμμα του κι έπειτα να το κρατήσετε. Μάθετε να αγριοκοιτάζετε και να το μαλώνετε δυναμικά λένε οι ειδικοί.
Όσο νωρίτερα συνηθίσει να το κοιτάζουν στα μάτια την ώρα της σύγκρουσης, τόσο νωρίτερα θα μάθει να υπακούει. Η γενική εξουσία περνάει μέσα από το βλέμμα και το τόνο της φωνής.
Γύρω στους 18 μήνες το παιδί περνάει τη φάση της συστηματικής αντιπαράθεσης με τους ενήλικους. Είναι που το παιδί συνειδητοποιεί ότι δε θέλει να είναι υποταγμένο, και δηλώνει ότι έχει τη δική του γνώμη.
Μάθετε να ξεχωρίζετε την αληθινή θλίψη στην οποία πρέπει να δείχνετε κατανόηση, από τη θλίψη του καπρίτσιου, στην οποία πρέπει να είστε ανυποχώρητοι. 
Την εξέγερση του παιδιού σας να έχετε την αυτοπεποίθηση να την αντιμετωπίζετε μόνες, χωρίς να καλείτε σε υποστήριξη το σύζυγο, που δεν πρέπει να ανακατευτεί στη προσωπική σας διαμάχη, ή να ζητάτε τη συνδρομή ξένου προσώπου όπως του δασκάλου, ή φανταστικού, όπως ο μπαμπούλας ή ο κακός λύκος.
Αρκεί να πιστεύετε ότι η απόφαση σας είναι δίκαιη, και έχετε αρκετή ικανότητα να επιβάλετε το ''νόμο''.
Δεχτείτε να αφήνετε το παιδί να ουρλιάζει στο δωμάτιο του μέχρι να ηρεμήσει.
Κι αν η κρίση ξεσπά έξω πέστε: ''καταλαβαίνω πολύ καλά ότι δε συμφωνείς αλλά η συμπεριφορά σου είναι απαράδεκτη''.
Αν σας πει ''κακιά μαμά'', απαντήστε ήρεμα ''απαγορεύεται να αλλάξεις μητέρα και απαγορεύεται να αλλάξω παιδί, αυτό δε γίνεται''.
Να είστε αποφασιστική και αμετακίνητη στις αποφάσεις σας, και να μη διστάζετε να πείτε όταν ξεπεραστεί η κρίση, ότι εκνευριστήκατε από το καπρίτσιο του παιδιού σας κι όχι από το ίδιο, κι ότι εσείς το αγαπάτε γιατί είναι το παιδί σας ότι και να γίνει, αλλά στενοχωρηθήκατε που ήταν κακό παιδί. Αυτό σας επιτρέπει να διατηρείτε μια καλή επικοινωνία και μη ξεχνάτε ότι εσείς οφείλετε να ξαναπλησιάζετε το παιδί σας.
.....................................

4 σχόλια:

  1. TEΛΕΙΑ ΤΑ ΑΡΘΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΧΡΗΣΙΜΑ. ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ.
    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ, ΜΑΛΛΟΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΓΙΝΑΝΕ ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΣΟΥ , ΠΑΡΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ. ΠΟΛΥ ΤΕΛΕΙΑ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα Βίκυ σ' ευχαριστώ, μα ο σκοπός είναι οι μεγάλοι που ξέχασαν να θυμηθούν, και όσοι θυμούνται να βρίσκουν υλικό για να το μεταδίδουν σε αυτά τα αγνά πλάσματα!
    Εμείς είμαστε υπέυθυνοι για τις βάσεις που αποκτούν τα παιδιά!
    Καλημέρα καλό Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Περασα να πω μια καλησπερα ... τα παιδια χρειαζονται αγαπη και ελευθερια ...τα εχουμε τοσο πιεσμενα ,τα βαζουμε σε "καταστολη" για να εχουμε το κεφαλι μας ησυχο,εξολοθρευουμε την ευριματικοτητα τους "κοιμιζοντας τα".
    Πολυ ενδιαφερον το περιεχομενο του μπλοκ σου...
    να σαι καλα απο ολους εμας εδω στο ΣτάΛες στο ΓαΛάΖιο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Στις αρχές του 1970, όταν τα διαζύγια σημείωσαν μεγάλη αύξηση στον δυτικό κόσμο, ο Γκάρτνερ (Gardner) ερεύνησε βαθιά το θέμα των επιπτώσεων στα παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν πάρει διαζύγιο. Δεν ήταν εύκολο να εξηγηθούν φαινόμενα όπου το παιδί στρεφόταν εναντίον του γονέα, που δεν είχε την επιμέλεια, δίχως λόγο. Αυτό μπορούσε να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Δεν ήταν απλή συκοφαντική δυσφήμιση του άλλου γονέα, δεν ήταν απλή πλύση εγκεφάλου του παιδιού, δεν ήταν απλό ψυχολογικό του πρόβλημα. Κάτι το διαφορετικό, το ανεξήγητο συνέβαινε.

    Πρώτος μίλησε γ' αυτό ο Γκάρτνερ (PAS : Parental Alienation Syndrome) αλλά και οι Turkat, Nichols, κτλ. Στην Ελλάδα, Ο ΣΥ.Γ.Α.Π.Α.[1] πραγματοποίησε ημερίδες, στις οποίες ομιλητές ήσαν οι Σπιτάλας Ν. και Χριστοδουλάκης Θ.
    Σε πέντε πολιτείες των ΗΠΑ, αναγνωρίσθηκε η 25η Απριλίου κάθε έτους ως ημέρα γονικής αποξένωσης.

    Πλείστα άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες την διετία 2005-2007 αναφέρονται στο σύνδρομο αυτό και στην Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των αποξενωμένων παιδιών στην Ελλάδα ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες και είναι ο υψηλότερος τόσο σε ποσοστά όσο και σε απόλυτους αριθμούς σε όλο τον κόσμο.

    Σε αυτό το θέμα, ο καθηγητής Κουμάντος προτείνει αναστροφή της επιμέλειας λόγω κακής άσκησής της, διότι επιμένει ότι ο γονέας, στον οποίο έχει ανατεθεί η επιμέλεια παιδιού, πρέπει να καλλιεργεί στο παιδί αγαθά συναισθήματα για τον άλλο γονέα.

    Το σύνδρομο αυτό έχουν και τα παιδιά διαζευγμένων, όπου η μητέρα ψευδώς κατήγγειλε τον πατέρα για σεξουαλική παρενόχληση-κακοποίηση.

    Στη Γαλλία, κατά την κυρία Badinter[2], 17% των Γαλλίδων κατηγορούν τον σύζυγο ψευδώς για σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού που διεκδικούν μαζί την επιμέλεια. Το ποσοστό αυτό στον Καναδά είναι της τάξεως του 25%, ενώ στην Ελλάδα ανέρχεται στο 50%. Αυτές οι ψευδείς κατηγορίες δημιουργούν την βαριάς μορφής PAS [3]. Η ψυχίατρος Benedicte Goudard, πρόσφατα, δημοσίευσε διδακτορική διατριβή, στην Ψυχιατρική Σχολή της Λυών, με θέμα: 'Syndrom d'alienation parental'[[1]]
    [Επεξεργασία] Συμπτώματα

    Άγχος, νευρικότητα, κατάθλιψη, αδιαφορία προς τον γονέα που δεν έχει την επιμέλεια, εχθρότητα, απέχθεια, δεν θέλει τηλεφωνική ή άλλη επαφή, φοβάται να εκδηλώσει τα συναισθήματά του μπροστά στον γονέα από τον οποίο εξαρτάται με δικαστικά απόφαση. Σίγουρα προηγήθηκε το Σύνδρομο της Στοκχόλμης και συκοφαντική δυσφήμιση.
    [Επεξεργασία] Θεραπεία

    Απεμπλοκή από δικαστήρια, δικαστικές αποφάσεις επικοινωνίας.
    Να παρακολουθείται το παιδί από παιδοψυχίατρο
    Να υπάρχει επιθυμία ψυχολογικής-ψυχιατρικής βοήθειας από τους γονείς

    [Επεξεργασία] Παραπομπές

    ↑ Σύλλογος Για την Ανδρική και Πατρική Αξιοπρέπεια
    ↑ Βλ. συνέντευξη στην εφημερίδα Le Monde, Νοεμβρ. 2008
    ↑ Μηνιαία έκδοση "Γονείς & παιδί"

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...