Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Η κρυστάλλινη σφαίρα!!!

Μια φορά κι ένα καιρό, ζούσε μια γυναίκα πολύ κακιά, παντρεμένη με έναν καλό άνθρωπο που είχε τρεις γιους από τον πρώτο του γάμο. Η δεύτερη γυναίκα του δεν ήταν απλά κακιά, αλλά ήταν και μάγισσα. Ο δόλιος πατέρας πέθανε κάποια στιγμή, και η μάγισσα που μισούσε τους τρεις θετούς γιους της πάρα πολύ, βρήκε την ευκαιρία να τους ξεφορτωθεί.
Έκανε μαγικά και ο μεγάλος γιος μεταμορφώθηκε σε αετό, που αμέσως πέταξε στον ουρανό και χάθηκε.
Τον δεύτερο γιο τον μεταμόρφωσε σε φάλαινα, που εξαφανίστηκε στα βαθιά νερά της θάλασσας.
Βλέποντας την τύχη των αδελφών του ο μικρότερος γιος, φοβήθηκε και άρχισε να τρέχει προς την κατεύθυνση του δάσους. Έτρεξε τόσο.....μέχρι που νύχτωσε, και τότε μόνο σταμάτησε να ξαποστάσει, ικανοποιημένος που γλύτωσε από τα μάγια της κακιάς μητριάς του και στενοχωρημένος για τον χαμό των αδελφών του.
Ξάπλωσε στα χαμόκλαδα, και αποκοιμήθηκε.
Το πρωί που ξύπνησε, ήταν πιο ήρεμος και αποφάσισε να σκεφτεί για να δει τι θα κάνει.
-Θα διασχίσω το δάσος, σκέφτηκε ...προχωρώντας ανάμεσα στα ψηλά δέντρα.
Έχω ακούσει, ..ότι στην άλλη άκρη του δάσους, βρίσκεται το κάστρο του Χρυσού Ήλιου και ότι εκεί ζει μια μαγεμένη πριγκίπισσα. Θα πάω και θα προσπαθήσω να την ελευθερώσω!..
Ενώ περπατούσε στο πυκνό δάσος, το αγόρι άκουσε ξαφνικά φωνές και αμέσως μετά είδε δύο πανύψηλους γίγαντες να μαλώνουν μεταξύ τους.
-Δώσε μου το καπέλο μου, είναι δικό μου!...έλεγε ο ένας θυμωμένος..
-Κάνεις λάθος το καπέλο είναι δικό μου....έλεγε ο δεύτερος.
Το αγόρι αποφάσισε να επέμβει και τους λέει....
-Ίσως μπορώ να σας βοηθήσω....δώστε μου το καπέλο και θα αποφασίσω εγώ σε ποιον από τους δύο ταιριάζει....
Του έδωσαν το καπέλο και το αγόρι τους έβαλε να φτιαχτούν για να δείξει το καπέλο καλύτερα στον καθένα.
Όσο εκείνοι ετοιμάζονταν, το αγόρι που είχε καταλάβει πόσο αγαθοί είναι, φόρεσε το καπέλο κι έφυγε, κάνοντας την εξής σκέψη..
-Θαρρώ, ότι μου άξιζε αυτό το καπέλο, μια και όλοι ξέρουν, ότι όταν μαλώνουν δύο ο τρίτος είναι αυτός που κερδίζει, μια και είναι πιο ήρεμος....
Έτσι σκέφτηκε και απομακρύνθηκε με το καινούργιο του καπέλο...
Περπατούσε όλη μέρα και το βραδάκι κουρασμένος κάθισε να ξαποστάσει κάτω από ένα μεγάλο δέντρο.
-Και τι δε θα έδινα, να βρισκόμουν στο κάστρο του Χρυσού Ήλιου...μονολόγησε.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση του, και βρέθηκε μπροστά στα τείχη του κάστρου.
Εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησε ότι το καπέλο πρέπει να ήταν μαγικό.
Παρά την έκπληξη του, το αγόρι πέρασε τη γέφυρα και μπήκε στο κάστρο χωρίς δισταγμό.
Μπροστά του συνάντησε μια κοπέλα που το πρόσωπο της ήταν σχεδόν κρυμμένο από ένα πέπλο.
Από όσο μπορούσε να διακρίνει ο νεαρός, το δέρμα της ήταν σκαμμένο από ρυτίδες βαθιές και φαινόταν χλωμό και άρρωστο.
-Εσύ είσαι η μαγεμένη πριγκίπισσα;.... τη ρώτησε αμέσως.
Η κοπέλα αφού τον κοίταξε κάποια λεπτά, του έδωσε έναν καθρέφτη και του είπε:
-Κοίτα σε αυτόν τον καθρέφτη και θα δεις το αληθινό μου πρόσωπο.
Μόλις είδε το πρόσωπο στον καθρέφτη το αγόρι, αντίκρισε τέτοια ομορφιά, που την ερωτεύτηκε αμέσως.
-Θα έκανα τα πάντα για να σε ελευθερώσω από τούτη τη κατάρα...της είπε με λαχτάρα
-Μονάχα αυτός που θα αποκτήσει τη κρυστάλλινη σφαίρα μπορεί να λύσει τα μάγια...του απάντησε.
Και για να την αποκτήσει κανείς πρέπει να νικήσει τον τεράστιο άγριο ταύρο και να ελευθερώσει το Πουλί της Φωτιάς. Μέχρι τώρα κανείς δεν τα κατάφερε όσο γενναίος κι αν ήταν .
Παρόλα αυτά ο νεαρός αποφάσισε να δοκιμάσει τη τύχη του.
Ακολουθώντας τις οδηγίες της πριγκίπισσας βρήκε τον άγριο ταύρο.
Η μάχη ήταν σκληρή, αλλά το νεαρό αγόρι ήταν αποφασισμένο να μην το βάλει κάτω.
Στο τέλος κατάφερε να νικήσει αυτό το άγριο ζώο, κατάκοπος αλλά ικανοποιημένος.
Όπως κίνησε για να φύγει, άκουσε ένα θόρυβο. Γυρίζει προς το νεκρό ταύρο και τι να δει.
Από τη θανάσιμη πληγή του που έτρεχε αίμα ζεστό ακόμα, σχηματίστηκε ένα πουλί με κόκκινα φτερά σαν της φωτιάς κρατώντας στο ράμφος του ένα πύρινο αβγό.
Την ώρα που προσπαθούσε να αρπάξει το αγόρι, ένας αετός εμφανίστηκε από το πουθενά, και όρμησε στο Πουλί της Φωτιάς. Πάνω στην πάλη, το αβγό έφυγε από το ράμφος και έπεσε στη καλύβα ενός ψαρά, που αμέσως την τύλιξαν πύρινες φλόγες.
Τότε κύματα σηκώθηκαν με ΄θόρυβο και σκέπασαν την καλύβα. Η φωτιά έσβησε αμέσως.
Ο νεαρός κοιτώντας να δει από πού είχαν έρθει τόσα κύματα, αντίκρισε μια φάλαινα που πηδούσε στη θάλασσα, προκαλώντας θαλασσοταραχή.
Όταν η φωτιά πλέον έσβησε, βρήκε το αγόρι, το αβγό στο σημείο που είχε πέσει, άθικτο και κρύο πια.
Το πήρε στα χέρια του και το έσπασε. Και μέσα του βρήκε την πολυπόθητη κρυστάλλινη σφαίρα.
Μόλις την πήρε στα χέρια του, μια λάμψη έγινε στον ουρανό, και ο αετός πήρε τη μορφή του μεγάλου του αδελφού, και μια δεύτερη λάμψη και η φάλαινα πήρε τη μορφή του δεύτερου μαγεμένου αδελφού του. Και οι τρεις αγκαλιάστηκαν, και κατάλαβαν ότι η μάγισσα που τους είχε μαγέψει είχε χάσει πια τη δύναμη της. Τους είπε να τον βρουν στο κάστρο, κι εκείνος με τη βοήθεια του καπέλου, έφτασε βιαστικά εκεί να βρει την αγαπημένη του.
Τον περίμενε στην είσοδο του κάστρου που τώρα είχε γεμίσει ανθρώπους και ζωή, μια πριγκίπισσα πανέμορφη, γελαστή κι ευτυχισμένη.
Σε λίγο έφτασαν και τα αδέλφια του και όλοι μαζί μπήκαν μέσα στο κάστρο να γλεντήσουν και να οργανώσουν τους γάμους τους.
Έπειτα από λίγο καιρό παντρεύτηκαν, και ο τόπος μοιράστηκε την ευτυχία τους για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...